تابوت .


این بار به جایی رسیده ام که دلم می خواهد همه چیز از کار بیافتد..
همه چیز تمام شود..
چند روزی خبری از من نباشد .. کسی از من نپرسد .. یادشان رفته است شاید..

تن بیجانم.. روح از دست رفته ام را یک نفر گوشه ای ببیند.. بی آنکه بداند برای کیست، برایم..
برایم آرزویی کند..
و تمام.

تمام تنم پر شده است ..
هر روز عزیزانم را از این یاس همه گیر دور می کنم ..وقتی که ایمان دارم تمام تنم از یاس پر شده است ..
یاس بیهودگی.. بی هدفی.. این تلخی های هر روزه روز! این کرختی ها.. دلزدگی ها.. تنهایی ها.. دل تنگی ها.. این سیاهی که دیگر لکه ای بر قلبم نیست سرخی قلبم را گرفته است ..
واااای ! بیش از آن که فکرش کنی .. بیش از آن!

گاهی دلم می خواهد آن آخرین پستم را بگذارم و تمام..

تمام.
تمام.





3 خردادماه 89.