خیلی وقته ...

. . . روی زمین راه نمی روم ، ابرها ، روی ابرها راه می روم انگار ؛
. . . خوش خوشک بازی را به حد اعلا رسانده ام ؛
. . . برای فریاد کشیدن زمانی نداشته ام ؛
. . . عکس ها چیزی نیستند که من باید به لنز دوربینم نشان دهم ؛
. . . می ترسم انگار، وقتی دلم تنگ می شود نه زنگی ، نه اس ام اسی ، نه حتی یکبار هم صدایت نمی زنم ،می خواهم از دلم فرار کنم !شاید؛
. . . هر چه می گذرد بیشتر احساس می کنم خیالاتی شده ام ، اما، با هر لغت و جمله ای که از تو می شنوم ، با هر نشانه ی کیمیاگری از سوی تو ، انگار می خواهی چیزی را بگویی اما نمی شنوم و من به هزار چیز و هیچ چیز فکر می کنم ! چه خوب بود اگر، همه چیز را به یکباره می گفتی؛
. . . تصمیم گرفته ام گوش هایم را جرم گیری نکنم ، چشمانم را نشویم . گوشهایم دیگر حساس نباشند و چشمانم همه چیز را نبینند ، ندیدن و نشنیدن بهتر از دیدن و شنیدن و مثلا ندیدن و نشنیدن است ؛
. . . دارم یاد می گیرم، نه، دارند یادم می دهند، کمی آدم بزرگ شوم ! برای دیگران هم شده کمی آدم بزرگ شو! لطفا !!!!
. . . هر خطی می کشم برایش نامی می گذارم ، خاطره اش می کنم ، می گذارم برای دنیای دوست داشتنی ام ؛
. . . میخوام بگم وقتی نمی تونی مثل یک گرافیست رفتار کنی اسمت رو نگذار گرافیست! آبروی ما رو با این طراحی بیب می بری ! نکن عزیز من! نکن! اصلا من ! من شرمنده ! من معذرت می خوام! اصلا بـــیـــبـــ......
کی گفت تو طرح بزنی؟ آ خه پوستر و دعوت نامه یه گرافیست انقدر بـیـب ؟خوبه کتاب دستت نیا فتاد! بازم من معذرت می خوام !من!
. . . نتوانسته ام حریم خصوصی ام را به دیگران بشناسانم ! لطفا! من دوست ندارم همه چیز را به همه کس بگویم!لطفا!
. . . آدما انقدر منفعت طلب شدند که حاضرند برای رسیدن به اهداف مسخره ی پوچ شان مضحکه چهار تا بچه دانشجو شوند!
خیلی وقته . . . می خوام این چیزا رو بنویسم! هرچند که خیلی هاشون تو دلم موند! نتونستم با لغت ها بچینمشون! شاید کمی رنگ و نقش !یا شاید کمی صبوری بایدش!







از همه جا گفتم. 24 دی ماه 1388 .