چهارشنبه، بهمن ۱۴، ۱۳۸۸

. . . فقط همین!

چرا شانه هایت برای من جایی ندارد ؟
چرا حرف به حرفت ؛ لغت به لغتت . . . یخ زده ام می کند ؟


نمی دانی چقدر لحظه های دلتنگی ام دوست دا رم حتی با یک لغت آرامم کنی !
این روزها دلم تنگ است . . . این روزها تو کنارم باش!

به جای همه ی بودن های من!



تو دوست ِ منی! تو آرامم کن!



14 بهمن 88

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر