.

.

.

.

.

یــــاد باد . . . یـاد گــذشــته شــاد باد!

بوســــه ی بــاد خـــزونـی ، با هـــزار تا مهـربـونی
زیـر گـوش بـرگ تنــها ، می گــه تــو پــِی خــزونـی

برگ سبــز و تـر وتـازه ، رنـگ سبز شــو می بازه
غــرق بوســـه هـای بـاد و ... وحشـت روزای تازه

می کَنه دل از درخت و ... می شـه آواره ی کــوچه
کوچـه ای که یـادگـاره ... روزای رفتـه و ...کـوچه

می شینه گوشۀ کوچه ، چشم به آسمـــون مــی دوزه
می کنـه یــاد گـذشتـه ، دلــش از غــصه می ســوزه

یــــــاد بـاد ، یــــــاد گـــــذشــــــته شـــاد بـــــــــاد
ایـــن دل زرد و تهـــی در حســــــــرت بیـــداد بــاد

یـاد روزایـــی که کوچـــه زیــر ســایه ی تنـــم بـود
مهــربـون درخــت عاشــق وقـف عطــر نفسـم بـود

سهـــم مـن از بوســه باد ... چی بگم ای داد وبیداد
هــمه زردی و تبــاهـی ... مــردن و رفــتن از یــاد

شعــر: مـربـــــوط به تـــــــرانه ای از سیــاوش قمــــیشی
عکـــس : پیـــرمـــــرد ... پــــارک ملــــت ... قـــــــزوین
بیست ویک ِآبان ماه ِهـزار و سیصـــد و هشتــاد وهــشـت